Jamie Hooper Hooper itibaren Moni Voulkanou 240 02, Yunanistan
Güzel arsa ve karakterler!
neruda'nın bir başka büyük koleksiyonu
Başlangıçta bunu okumayı bırakıyordum (zorla okudum) ama sonunda sevdim ... ne zengin, ayrıntılı yazı ... paragrafı okunmamış bırakın, sadece bir şeyleri kaçırabilirsiniz. Şimdi birkaç yıl önce, çok güzel bir yer The Mount ziyaret var sevindim. Karakter ve ortam geliştirme konusunda genç okuyucularla paylaşmak için harika alıntılar. Üzücü ama sizi dalmaya devam edecek ve kısa ve tatlı bir özet bir New England okumak!
Bu kitap çok komik. Eğer örersen ... okumalısın. Bunu ilk önce bir örgü olmayan arkadaşlarla birlikte bir Barnes and Noble'da aldım ve üçüncü sayfada o kadar sert gülüyordum ki aklımı kaybettiğimi düşündüler (ve okuyarak düzeltebileceğiniz bir şey değil) şaka, çünkü eğer örmezsen ... örgü mizahı almak gerçekten zor). Çok iddialı ve aslında daha iddialı projeler başlatmak için sinir kalkmak söz konusu olduğunda oldukça ilham verici.
Bu kitabı 3. sınıf öğrencilerimle okuyorum. Hepimiz onu seviyoruz! Özellikle okumayı kolay bulamayan biri için ne harika bir okuma çünkü hikayeyi anlatmaya yardımcı olan çok güzel çizimler var. Harika yazılmış ve hepimizi ilgi tuttu.
İlham verici. Denemek istediğim çok şey var. Daha iyi çiziyorum (ne ?!) Bu, başladığımda gerçekten bir niyet değildi, ama bununla ilgili şey, ellerinizin ne kadar iyi çalıştığından ziyade, düşünme şeklimi gerçekten değiştirdi. İlk zihin haritamı yaptım ve sanırım çoklu sanal masaüstü şeyini deneyeceğim. Kesintilerden kaçınmak için yararlı öneriler ve hem bir konuda uzman olmak hem de oraya / geldiğimde bu konuda şikayetçi olmamak için ilham.
Dünya İşçileri Birleşiyor! yah, son zamanlarda edebi bir etkinlikte modern komünist partinin bir temsilcisiyle uzun bir konuşma yaptım. o kağıtları dağıtıyordu ve ben Amerika'ya gidip ondan her şeyi çalmak için Afrika'yı dolaşan bir adamı duymak için insanları işe alıyordum. her neyse, adam besleniyor retorik için patlayan bir şey var. tabii ki, Martin Luther King jr. siyahi insanlara politik bir noktaya değinmeye çalıştıklarında hangi liberal kraldan bahsetmez? argh!
Gerçekten harika bir kitap, süper eğlenceli, benim zevkime göre biraz genç ...
3.5 / 5 Cassia beni dinledi> _>
Gerçekten iyi, özellikle son beş yılda bazı zayıf şeyler koyan bir Booker kazanan için. Hindistan'ın Adiga vizyonu Charles Dickens ve Cormic McCarthy arasındaki bir haç gibidir. Sert, alaycı ve sıvı nesir. Kesinlikle önerilir.
my sisters favorite
Heavy foreshadowing, but a different take on the local mystery genre.
one of the funniest people alive today, without question.
Another excellent imaginative book by Gruber! Even though I have no interest in art (paintings), and the book has a lot about art in it, it was worth reading. The plot was intricate although it didn't seem so until toward the end.
The physical beauty of this tiny book-- and its maps and mysteries-- truly suggest that it exists not as a story but as an artifact from another Oxford. Read this to appreciate how publishing isn't just about the words on the pages but rather how nice it is to hold a little gem.
Contains one of PB's All Time Greats : "Weekend" by Fay Weldon (1978) The development of one's own consciousness is often incremental, but sometimes, on occasion, you get to experience epiphanies, when something that's been hanging around just over your left shoulder mumbling and buzzing faintly suddenly wheels right round and stares at you right in the face and you see things for what they are. And it's a shock. On even fewer occasions these epiphanies come from books. This story was one such for me. It's a kind of horror story with universal application for men and women. It's the single most pungent, most hair-raising encapsulation of What Feminists Are On About I've ever come across. It blew my mind open like Fay Weldon had broke into my skull and planted gelignite. One of the scariest things about it is that there's no violence, no swearing, no overt male brutality at all. It's just an account of middle-class English family life, no big dramas. Nobody dies, no one gets married, no one gets born. So what makes it so explosive? Because it shows the reader, sentence by sentence, the interior violence, the interior horror of the shit that gets piled onto women all the time every day by the situations they get maneouvered into by the expectations of men and the roles they've been educated to accept. The story's situation is so simple : our couple are fairly well-off but not especially rich. They're just wealthy enough to have bought themselves a second home which is, naturally, in the country. So every weekend (hence the title) they pile the kids and a whole lot of food and drink into the Range Rover and swan off down to Swan-Throttling-On-Thames. What could be nicer? What more pleasant? & while they're at it they invite Harry and Susan down for Sunday lunch...he's the life and soul and she's such a pretty little thing. And then - for the wife - the interior horror begins. All she has to do is to reconstruct the country house into the house they live in during the week, clean it, make all the meals, having remembered to bring all the right food, because the nearest supermarket is an hour away, then entertain the kids because daddy's on the phone to his office buddies all the time, then plan the giant haute cuisine meal with the friends for Sunday, then smile excitedly when husband says he's invited yet another random pal for Saturday dinner, so that's something else, and since this pal is important in the company can she make a bit of an effort, and then since it's the weekend he's thinking they really ought to have some sex because they hadn't had time all week.... and on and on and on it goes for about 40 pages, then the weekend's over and they pile everything into the Range Rover and head back to London, with the entrancing prospect of repeating the whole thing the following weekend but next weekend would she mind if he asked her to look a bit more cheerful because after all, what did they buy this cottage in the country for if it just causes long faces and irritableness? Anyway, I hope I've given a hint of the horror. This was really seeing things from a whole new perspective for me. I'd heard a lot of the rhetoric of course, I'd read Kate Millett and Germaine and even Andrea Dworkin, god help me, but that was theory, and this little story by Fay Weldon was a whole other thing. It changed me. In my mind it marked the end of my Stupid Hippy phase and the beginning of my Hard Line Politics phase.