Elena Palafox Palafox itibaren Dedham, MA, Birleşik Devletler
Genellikle kurgusal olmayanları okumam, ama bu bir kurgu gerilim filmi gibi okunur.
Kapaktan emin değildim, bu yüzden beklemeye aldım. Çekmecemde otururken, okunmayı beklerken, komik bir gizem isteyen bir çocuğum vardı. Hafta sonuna kadar belli sayıda sayfayı okuması gerekiyordu. Bunu yeni kitap rafında gördüm ve ona okumadığımı söyledim, ama iyi görünüyordu ve denemeliydi. Kitabı tuttu ve tamamen bakmayı bıraktı. Bir haftadan daha kısa bir süre sonra (şartı muhtemelen şimdiye kadar bitirdiğine dikkat edin), bana geri döndü, el rezervasyonu yaptı ve bunun gibi başka neler olduğunu sordu. GERÇEKTEN hoşlandı. Ben de okudum. :) Ve evet, oldukça iyi. "Brick" (2005'te çıkan Joseph Gordon-Levitt filmi) gibi bir noir tarzında, bir dedektifin bir davayı çözme deneyimini tanımlamak için gumshoe kelime dağarcığı kullanılarak söylendi. Ama ortaokulda. Bağımlılıkların şeker olduğu ve kedi çişiyle dolu bir fışkırtma tabancasıyla vurularak "kırıldığınız". Oldukça parlak (tuğla sökük olmadığı sürece). Çok komik, ama ortaokulun gerçek zorluklarını koymadan. Düpedüz sembolik - sonuçta, ortaokuldaki büyük aşağılama sizi tüm lise kariyeriniz için çıkarabilir. Yazar ayrıca, gerçek çocuk sorunlarına ulaşmak için dedektif senaryosunu kullanmak için harika bir iş çıkarıyor. Anlatıcımız, babasının ortadan kayboluşundan "her zaman aklımın arkasında" vakalardan biri olarak bahseder (s. 70). Ayrıca, gerçekçi (stilistik dilde), kahramanımızın ve babasının spor oynamaya nasıl bağlandığına dokunuyor - babanın oğlunun asla kazanmasına nasıl izin vermediğinden bahsediyor ve aslında çocuğunu kızdırıyor ... "Geçmişte yürüyen biri zalimce olduğunu düşünüyor, küçük oğluyla dalga geçiyor. İşaretini kaçırıyorlardı, bağladığımız bir topu yakalama yeteneğim değil, onun alayını yakalama yeteneğimdi "(s. 105) -106). BÜYÜK harika şeyler. Sağlam 5. / 6. sınıf çocuğu okudu. Ama cidden, siz de keyif alacaksınız.
Brillante y complejo ejercicio de estilo, aunque... mi descubrimiento tardío de Paul Auster (lo primero que leí fue El libro de las ilusiones) y varias novelas suyas leídas de seguido hacen que me parezca que siempre me está contando la misma historia... No sé, serán prejuicios.
my favorite childhood tale. i love roald dahl, and this is dahl at his finest.
A theatrical firecracker. Almost makes me like Mamet.