Harun CANLI CANLI itibaren Shijan, Arnavutluk
Bu gerçekten üç ve 1/2 yıldız hak ediyor. Bunu ilk kitaptan çok daha iyi sevdim.
Sadece çarpıcı.
Savaşın ihtişamları hakkında çok az bilgim var ve orduya katılmayı seçenleri anlamadığımı itiraf ediyorum. Dahası, savaşçılar nadiren en çok hayran olduğum insanlar arasında. Bu kitabı duyduğumda, insanları bu seçimlere çeken şey hakkında bir fikir edinebileceğimi umuyordum. Eric Greitens birinci sınıf bir eğitim ve birçok yüksek güçlü kariyer seçeneğine sahipti ve Navy Seal olmayı seçti. Bu anının ilk yarısı bize öğrenmeye ve hizmet vermeye adanmış bir gençlik gösterdi ve ABD'nin bizlerin, erken yaşta kuvvet ve müdahalenin daha iyi olacağı zaman mültecilere yardımımıza geç kaldığına inanıyordu. . Mülteciler ve şiddet mağdurları ile yaz tatillerini geçiren idealist bir genç adamdı. Zamanımızın en üzücü kurban öykülerine maruz kalması - Ruanda ve Bosna - iyilik için savaşmanın onurlu bir seçim olduğuna dair artan hissi için güçlü bir argüman sundu. Ama, ama, ama ... Düşünmeye devam ettim. İnsan hakları konusunda en büyük kaygıları olan bir hükümet bile ne zaman müdahale edileceğini her zaman nasıl biliyor? Genel olarak ulusal çıkarlarımızla (yani - sıklıkla - petrol) çok daha fazla ilgilendiğimizi unutmayın. Gençlik sonucu, iyi niyetliyse naif görünüyordu. Ama gençliğini geride bırakıyor. Pastoral bir dönemden sonra Rodos Bilgini olarak Mühürlere katılma kararını kesti. Acımasız bir eğitim görüyor ve dünyadaki sıcak noktalara gidiyor. Bu sıradan bir adam değil. Akıllı, güçlü ve cesur. Ve saflık, dış müdahaleye daha nüanslı bir yaklaşım getiriyor. Irak gibi bir yerde, örneğin ülke halkıyla nasıl ilişki kuracağımızı daha iyi anlamadan başarılı olamayacağımızı düşünüyor. Ordumuzun sıkıntılı yerlerde olmasını istediğim türden biri ve bugün hayatlarına yeni bir anlam katmak için yaralı savaşla çalışıyor. Peki, orduyu seçenler hakkında daha iyi bir anlayışa sahip miyim? Gerçekten, Eric Greitens her zaman bir savaşçıydı. Üniversitede bile kendini test etmek istedi, bu yüzden temel intercollegiate spora değil, bir boksör olarak eğitildi. Yani bu sadece felsefi bir karar değildi; içinde fiziksel ve rekabetçi zorluklarla karşılaşmaya iten bir şey vardı. Hala anladığımdan emin değilim, ama insanlığa önem veren ve bunun için savaşmak için çoğundan daha istekli olan bir adamın gerçek bir açıklamasını okudum.
I just finished Looking for Hickories and found Springer's environmental essays to be interesting, inspirational, and meditative. Almost as good as taking a walk in the woods myself.
Enjoyed the book - fun read.
Insipid characters with no real depth. Plus I don't think the author had done enough research about england and the 1820 before writing this book. No grasp whatsoever of the Ton's strictures and rigid society.
More of the short and nasty. The more I like this dude the more I hate myself.