Yazar : Tekin Yayınevi

BABA, BEN HİÇ ŞEKER ÇALMADIM! Altmış üç yaşımdayım şimdi. Çocukluğumu, gençliğimi yazarken sanki yeniden büyüyor, büyüdükçe değişiyor, değiştikçe yaşantımı daha iyi anlıyor; niye, nasıl, neden sorularını daha iyi yanıtlıyabiliyorum. Basit, sıradan ve naiftir Afyon’a ilişkin yazdıklarım. Hemen her şeyin tekdüze, sıradan yaşandığı bu küçük kentimde aşırı sevinçler, aşırı acılar ender yaşanırdı. Bağa gitmek sevindirirdi beni, bahçemizdeki tavukların yumurtlaması ya da mahalemizde oynadığımız bir oyunda sigara kutusu kapaklarını ütürünce üzülürdüm, veya köselesi sökülen kundurama. Her şey kıtı ama sahip olduklarımızla yetinmeyi biliyorduk. Paylaşmayı seviyorduk. Belki bu nedenle çok güzeldi yaşantımız. Sanırım kıskançlıkların, benciliklerin, öfkelerin yerine dostlukların, kardeşliklerin egemen olduğu için güzeldi yaşantımız. Sanırım bu nedenle bu küçücük şehirde, bu kadar güzelikliği bir arada bulabilmiştim çocukluğumda. Ve sanırım, bu güzelikleri okuyucularla paylaşabilmek için yazdım bu kitabı da. ATİLA KESKİN