Yazar : Kolektif

İris Galey, 1936 İsviçre doğumlu. 9 yaşında ailece İngiltere'ye göç ettiklerinde dört yıl boyunca babası tarafından seks amacıyla kötüye kullanılıyor. Babasının intharından sonra İsviçre'ye dönüş. Enstitü. İlk evlilik, Psikolojik tedavi. İkinci evlilik. Yeni Zelanda'ya göç. Pfingst cemaatı ile tanışma. Uzun yıllar süren yazma süreci. 'Babam Öldüğünde Ağlamadım' liste başı oluyor. 1990'da hayat hikayesinin 2. bölümü yayımlanıyor: 'Ruh Tecavüzcüleri'. Iris Galey dünya çapındaki Ensest Survivers hareketine katılıyor.Iris, sırrını açıkladığında 14 yaşındaydı. İki gün sonra babası kendisini vurarak intihar etti. Bir kız enstitüsüne gönderilen Iris, bir daha bu konuyu asla açmadı. Ta ki, 40 yıl sonra Yeni Zelanda'da, televizyonda ensest üzerine bir program görüp kendi hayat hikayesinin trajedisini yazmaya başlayıncaya kadar... Ensest üzerine yazmak hala pek dokunulmamış bir tabudur. Yeni istatistikler, ensestin çok daha yaygın olduğunu göstermesine rağmen (sadece İsviçre'de yılda 45000 olay oluyor), kurbanları o yüzkarası utançlarını ve acılarını paylaşmaya cesaret edemiyorlar. Iris Galey, hayatını kötü bir karabasan gibi belirleyen, ihanete uğramış çocukluğunun tanıklarından yapıyor bizi. Kendisi için ümitsizce dileklerde bulunurken, yazısıyla da hem hissetmek hem de hisettirmek istiyor. Daha fazla göster