Yazar : Miguel de Cervantes

Böyle konusa konusa ilerlerken düzlükte karsilarina yel degirmenleri çikti. Don Kisot ovada otuz kirk kadar yel degirmeni görünce seyisi Sanço’ya seslendi. “Dostum, sansimiz iyi gidiyor, su karsidaki devleri görüyor musun? Sayilari otuzdan fazla, bunlar ile savasip hepsini öldürecegim. Alacagimiz ganimetler ile zenginlesmeye baslayacagiz. Bu alçak yaratiklari yeryüzünden kaldirmak ile kutsal bir hizmet de ifa etmis olacagim.” Sanço hayretle “Hangi devler?” dedi. “Iste su gördüklerin, kollari da ne kadar büyük.” “Fakat efendim, onlar dev degil yel degirmeni. Sizin kol zannettikleriniz de kanatlarindan baska bir sey degil.” “Senin maceralarda hiç tecrüben olmadigi görülüyor. Eger korkuyorsan bir kenara çekilip dua etmeye basla, ben esit sartlar içinde bulunmadigim hâlde bu tehlikeli savasa girisecegim.” Sözlerini bitirir bitirmez Rosinante’yi mahmuzlayip degirmenlere saldirdi. Bunlarin dev degil yel degirmeni oldugunu bagira bagira söyleyen Sanço’yu dinlemiyordu bile. Isin garip yani degirmenlere yaklastigi hâlde fikrini hiç degistirmemesiydi. Daha fazla göster