Yazar : Guadalupe Nettel

Yazarin kendi çocuklugundan ilham alarak yazdigi Içinde Dogdugum Beden’de, gözünde bir rahatsizlikla dogan bir kizin 1970’lerdeki hayatina görme kusurunun etkileri yaninda dönemin baskin ideolojilerinin etkileri de damgasini vurur: annesi ile babasinin açik evliligi, militan ögretmenler, hippi komünler, cinsel özgürlük ve sonuçlari. Fiziksel ve psikolojik özellikleri onun toplumun marjinal kesiminde yasayan insanlari ruh akrabalari olarak görmesine neden olur. Bir psikanalistin kanepesinde dile dökülen bu monologda yazar, en mahrem sirlarini ve kendi varligina verdigi anlami ortaya koyar. Nettel, genç bir kiz olarak bir portresini çizmek için bizi Mexico City’den Fransa’da Aix-en-Provence’a ve sonra da geriye götürerek, zor kazanilmis ve agir anilarini parlak bir mizah duygusuyla, hassas ve korkusuzca yaziya döküyor. Bu sayfalarda, Nettel’in hikâye anlaticiligi deneyimi ilhama ve gerçekligin yeni ve afallatici bir algisina dönüstürüyor. “Nettel’in gözü nesneleri hafifçe deforme ediyor ve belli belirsiz ama kalici bir gerilime dönüserek bizi nahos, huzursuz ve hatta rahatsiz eden bir gerçeklige daldiriyor; nesrini dünyamizin üzerinde parlayan yabanci bir günes gibi aydinlatan bir bakis bu.” Valeria Luiselli, Dislerimin Hikâyesi, Kayip Çocuk Arsivi ve Kalabalikta Yüzler kitaplarinin yazari “Benim neslimin edebiyatinda, Guadalupe Nettel’inki kadar kisisel ve aktarilamaz bir dünya kesfetmeyeli uzun zaman olmustu.” Juan Gabriel Vásquez, Costaguana’nin Gizli Tarihi, Gammazcilar, Itibarlar ve Düsen Seylerin Gürültüsü kitaplarinin yazari “Nettel varliklara içkin bilinçaltindaki güzelligi ortaya koyuyor ve ruhunun mahremiyetini aci verici bir sekilde inceliyor.” Magazine Littéraire “Guadalupe Nettel’in hikâye anlaticiliginda sergiledigi güç muhtesem.” Typographical Era Daha az göster