Yazar : Kolektif

Destanlar; özellikleri itibariyla aklimizin alamayacagi sayisiz olaganüstü motiflerle süslenmis, bir milletin karsilasilan olaylara karsi verdigi tepkileri anlatir. Ancak bu kesinlikle uçan, kaçan, yok olan savasçilarin anlatildigi “eglencelik” bir yazim türü oldugu anlamina da gelmez. Destanlar kendi içlerinde sirlar barindirirlar. O dönemin toplumunun bildigi ve gelecege aktarilmasi gereken sirlar. Pisagor’dan çok önce MÖ 1.000 tarihinde yazildigi artik kesinlesen Baudhayana Sutralar’da, 1,414215 olarak verilen ikinin karekökünün MÖ 3.150 yilindaki Kuruksetra Savasi’ni anlatan Mahabharata’ya “Devasa Kus Garuda” motifi ve 196 tugladan insa edilen “Kanatlarini açmis kartal seklindeki sunak” ifadesi ile islendigini biliyor muyuz? MÖ 500 yilinda kitap hâline getirilen bir destanin içindeki bilgilerin, Baudhayana’dan çok daha önce, MÖ 3300 yilinda kurulan Harappa Antik Kenti’yle baslayan Indus Vadisi Uygarligi döneminde zaten bilindigi, yapilan kazilarda ortaya çikartilan kanadini açmis kartal seklindeki sunaklardan anlasilmistir. Ancak her zamanki gibi Bati bilimi, bu konuda suskun kalmaya ve bizi “kök yiyen” toplayici insan topluluklarindan evrimlesmis bir topluluk oldugumuza inandirmaya çaliyor. Pisagor’a atfedilen teoremler, ondan bes yüz yil öncesine ait teoremler ve bugünümüzden üç bin yil öncesine ait teoremler de aslinda günümüzden bes bin üç yüz yil öncesine ait. Biri MÖ 5.000 yilina ait (Ramayana) biri de MÖ 3.000 yilina ait (Mahabharata) destanlari çevirmeye devam ettikçe yalandan örülü Bati ve Amerika eksenli tarih yerle bir olacak gibi duruyor. Yeter ki bizler, bu destanlari bilimle iç içe okumaya devam edelim. Daha fazla göster