Yazar : Penelope Douglas

Sevgili Misha, Ne. Halin. Varsa. Gör. Evet, beni duydun. Söyledim gitti. Bunun son mektubum olacagini da söylemek isterdim ama bunun dogru olmadigini biliyorum. Senden vazgeçmeyecegim. Vazgeçmeyecegime dair bana söz verdirdin, o yüzden buradayim iste. Üç aydir senden çit çikmamasina ragmen Bayan Lanet Olasi Güvenilir. Her neredeysen umarim egleniyorsundur, adi herif. (Ama cidden, lütfen ölmüs olma, olur mu?) Sevgili Ryen, Sana yazamiyorum. Yazdigimda da mektuplari gönderemiyorum. Canini yakmak istiyorum. Neden bilmiyorum. Muhtemelen canini yakabilecegim tek sen kaldigindandir. Senin gönderip benim cevaplamadigim her mektup, bana kendimi iyi hissettiren tek sey artik. Dogrusunu duymak ister misin? Iste bu kadar. Seninle böyle oynamak hosuma gidiyor. Ögretmenleri Ryen ve Misha’yi, 5. siniftayken mektup arkadasi olmalari için eslestirdiklerinde, büyük bir hata yaptiklarini fark etmemislerdi. Ryen ve Misha yillarca birbirlerine yazdilar, çok yakin dost olarak büyüdüler, sadece üç kurallari vardi; sosyal medya yok, telefon yok ve resim yok! Her sey çok yolunda gidiyordu, ta ki… Seni görüyorum, çerçeveli resimlerdeki gibi, ama dokunamiyorum, eskisi gibi olamiyorum. Punk Ha bir de Punk var, kim oldugu büyük bir sir… Daha az göster