Yazar : Evren Yiğit

Benimle gelir misin siyah nehre? Deniz kızlarına güven olmaz deme. Artık bacaklarım da var benim, hem köpük olmayacağıma dair sana söz veririm. Üstelik siyah nehre ben daha önce gittim. Çıplak ayaklarımla yürüdüm kenarında, bastım çakıl taşlarına. Siyah bir ayna gibi bakıyordu bana. Ben de onda kendimi görmek istedim. Başımı eğdim ve şaşırıp kaldım yansımama. Hem kendime çok benzettim. Hem de hiç benzetemedim. İstiyorum ki sen de gör kendini o aynada. Ben o sırada şarkılar söyleyeyim sana. Sonra seninle girelim siyah nehre ve dalalım derinlere. Gümüşten balıklarını, pembe yunuslarını, siyah incilerini gizleyen İstiridyelerini görelim. Üstelik siyah nehrin en derinlerinde ne var biliyor musun? Bembeyaz bir ışık var. Nefessiz kalacağını sandığın anda gördüğün, görür görmez tutulduğun bembeyaz bir ışık... Işığa doğru yüzdüğünde buluyorsun kendini bir beyaz sayfanın üstünde. Haydi gel benimle. Daha az göster