scottyoshidamartin

"[Resim] insan Mao'yu, kendimi çizdiğimi hissettiğim birini, vücudunun ne kadar sıklıkta hissettiğini hissettiğini, kendini sık sık hissettiğim gibi gösterdi; uyarı olmadan zamanın beni yakalayıp altımda dolaşabileceğini küçük elektrik şokları gibi cildim ve ne kadar denediğimden bağımsız olarak onları durduramadım ve sonunda bıraktıkları ve her şey sessizleştiğinde, zaten eskisinden daha farklı bir insandım ve bazen beni umutsuzluğa düşürdü. " Kahraman Arvid'in iddia ettiği gibi, başlık Çin'in komünist simgesi Mao Zedong'un en ünlü şiirlerinden bir satır. "Kırılgan ayrılış görüntüleri, o zamanlar köy. O zamanlar nehire lanet ediyorum; otuz iki yıl geçti." Yukarıdaki alıntıyla birleştiğinde, geçmişin nostaljik olduğu, acı olduğu ve yılların acımasızca bedenini ve zihnini durduramadığı için acımasızca işgal ettiği açıktır. Laneti Zaman Nehri, Arvid ve annesi arasındaki sıkıntılı ilişki etrafında döner. İki fabrika işçisinin orta oğlu, asla gerçekten sevilmediği ortaya çıktı. Belki de ebeveynlerini daha iyi anlamak veya onaylarını almak için bir komünist (ve hatta bir Maoist) oldu. Ya da belki de isyan etmek, onlar tarafından farkedilmek için yaptı. Kim bilir? Gerçek şu ki, babasını istihdam eden fabrikada çalışmak için üniversiteden ayrıldığında, kararı evde öfke ve kavrayışa yol açar. Tamir edilemeyecek kadar derin ve çok genişlemiş bir yarık. Bu, Arvid'in annesinin 50. doğum günündeki davranışıyla gösterilmiştir. Her şeyi yanlış yorumlar, kükreyen bir şekilde sarhoş olur ve üstünü kapar, konuşmasını unutur ... bunun yerine annesine: "Senin hakkında hiçbir şey hatırlamıyorum, hiçbir şey". Hangi, daha şaşkın bir şekilde, annesi cevaplar: "Muhtemelen de öyle." Annesinin ona karşı bu kadar soğuk davrandığının nedenini merak edemiyorum. Arvid özellikle hoşlanmasa bile (kendinden merkezli, çocukça ve acımasız), anne babasının onu aynı şekilde sevdiğini varsayar. Ve neden babasını bu kadar çok sevmiyor? Annesi onu sevmediği için mi? Her şey şuna iniyor: kabulü ve sevgisi. Böyle sert bir kadın: kader tarafından istisnai olarak kötü muamele görmüyor (kanserine rağmen), sevgiden aciz değil (en azından oğullarından birine çok önem verdi) veya Arvid'in okuldan ayrılmasının belirgin bir nedeni için kindar. Peki ya karısı? Aşk ilişkilerinin başlangıcında birçok geri dönüş vardır, ancak amaçları her zaman net değildir. Evliliğinin başarısızlığı bir şekilde anne ve oğul arasındaki ilişki ile mi ilgili? Daha doğru çeviride Mao'nun şiiri Shaosan Revisited'in iki satırı şöyle yazdı: "Loş bir rüya gibi hatırladım, uzun süredir geçmişe lanet ediyorum. Yerli toprağım iki ve otuz yıl geçti." Burada, Mao geçmişi geçiştiriyor ve zamanın geçmesini pek değil. Arvid'in, ruh arayışına ve anılarını yeniden yaşamasına rağmen geçmişinden nefret ettiğine inanıyorum. Hangisini en çok nefret ettiğinden emin değilim: annesinin onu sevmeyi bıraktığı an mı? Yoksa üniversiteden ayrıldığında mı? Petterson'dan beklendiği gibi, nesirleri akıcı bir şekilde akıyor ve beni yavaş tempolu cümleleriyle, asla ağır duyulmamış duygularla ağırlaştırmıyor. Yine de, bu roman beni birçok şeye musallat etti ... ne yazık ki, birkaç tane çok. Birçok boşluğun bir kısmı doldurulmuş olsaydı daha çok memnun olurdum.

2020-01-25 23:08