theironist

Bu, bir felsefe kitabını, kuru değil, yerlerdeki bir romandan çok okumak gibi hissettiriyordu. Bundan daha komplo ve karakter ağır olan kitapları tercih etme eğilimindeyim, ancak felsefi imalarla belirsiz karakterler ve parça parça hikaye uyuyor gibi görünüyor. Romanın amacı, Nietzsche'nin ebedi dönüş fikrinin aksine, her şeyin sonsuz sayıda tekrarladığını, aslında sadece bir kez liderlik ettiğimizi ve karar verdiğimizi ve dolayısıyla bireysel yaşamlarımızın sonuçta anlamsız olduğunu göstermektir. Dahası, tarihi dönemler - Holokost gibi korkunç dönemler bile - sadece bir kez olur ve bu yüzden onları bir tarih kitabındaki kelimelere adadığımızda bizi gerçekten korkutamaz. Kundera’nın kahramanları bu teoriyi göstermek için tasarlandı. Neredeyse belirtmek için yazarın oyunundaki piyonlar gibi neredeyse alaycı karikatürler: Tomas’ın kadınlaşması, Tereza’nın ona sadakati kadar üstündür; Sabina’nın herkese ihanet etme ihtiyacı, Franz’ın ona idealist sadakati kadar anlamsızdır. Sonunda hiçbir karakterin, özellikle köpek hariç, özellikle mutlu bir yaşamı yoktur. Bu arada hikayenin olayları, Sabina’nın çıplak melon şapkasını ve elbette gizli polisin muhalifleri kökten taktikleri gibi saçmalarla sınırlanıyor. (Anladığım kadarıyla, Kundera, siyasi bir sürgün olarak, genellikle ilk çalışmalarına siyasi yorumlar yazdı.) Kundera, Çekoslovakya'daki yozlaşmış Sovyet Devletinin eylemlerini özellikle (insanlığın) çabalarımızın çoğunun ne kadar anlamsız olduğunu göstermek için kullanıyor, ve aynı zamanda Franz'ın ölüm sahnesi, muhalefetin eşit derecede anlamsız olduğunu gösterir - sonunda her iki taraf da kazanmaz. Elbette üzerinde durulacak başka tartışma konuları da var, ama bunları kitap kulübüm için saklayacağım.

2020-01-19 15:03