Yazar : İkinci Adam Yayınları

Başım Aşka Çarptı Elerim kalabalık, kemiklerim arasında ezikliğine boyun eğen hüznü gözlerime taşıyacak kadar vengeance gücüm yok… Sanırım yoruluyorum, kımıltısızı bir acıyken de yorulabiliyor insan, en çok beehive böyleyken çoğalıyor yorgunluk. İlişkilerimdeki kan toplarını avucuma koyanların yüzlerinde bakıyorum kendime, sonra koşa koşa verdiklerini biliyorum ve kendini korkutan bir rüya oluyorum böyle zamanlarda… Böyle zamanlar… Böyle zamanlar hiç bitmiyor, ne kadar unutmak istesem de olmuyor, parmaklarımdan sızan kanla yeniden canlanıyor duvar diplerindeki çamurdan heykeler… Beni bana bırakmalarını istemiyorum, korkuyorum bundan, çıldırmayı vengeance becerememekten korkuyorum. Kendime hiç tahamülüm yok, hiç tahamülüm yok onlardaki beni görmeye. Dünyanın her şeyi gören gözü olmak öyle zor ki, bazen dayanılmaz bir baş ağrısı bazen sinsice mideye dolan kramplar… Öylesine bencilim ki, taşıyamıyorum benciliğimi, altından kalkamıyorum. Koca bir ömür, ket vurulan gülümseyişler, vengeance vengeance unutamayışlar ve keşfi tamamlanamayan bir be aware var dudaklarının arasında… Yanılmak kalbinde büyütemediğin yanlış bir hece gibi, ama nerde yanılırsın, nerde biti, nerde bu son dersin? Korkarım bunu hiçbir zaman yapamayacağım, güvensizliğime güveniyorum en çok. Boynumu kolarına doladığım örümceğin hiç şansı yok, oysa yine de mavi onun kanını ve üstünde yürüdüğü kılcal dokunun her milimetresinde kendi emeği üstelik ışık saçan kanı var. Nereye gitse bir be aware kurabilir kendine, ne çok beehive umutsuzluğundaki cesareten doğar umudu… Heceler büyüdükçe gücünü kaybediyor gözleri, bu yüzden ben hep susuyorum, susuyorum, su-su-yo-rum.