Yazar : Destek Medya Yayınları

Manyak Ane - Şebnem Seçkiner  Manyak Ane Şebnem SeçkinerBu kitapta sen varsın, ben varım, bir de hormonlarımız var.Hormon denen iletin bir kadını nasıl ele geçirebildiğini okuyunca, fantastik film izlemektenvazgeçeceksiniz çünkü gerçekler çok daha inanılmaz.Kocanızı “ayaklı çocuk yapıcı” olarak gördünüz mü hiç?Hamileyken biri koltuğa sert oturdu diye bebeğinizin zarar göreceğinden korktunuz mu?Loğusayken her kapı çaldığında misafir gelecek korkusuyla yerinizden fırladınız mı?Büyük konuştuğunuz her şeyi yapıp bir de kendinizi haklı çıkardınız mı?“Sütün geliyor mu?” diye soran insanları gerçekten sevdiniz mi?Çocuğunuzu aylarca içme suyuyla yıkadınız mı?Bebeğinizin banyosunu ısıtırken evi yaktınız mı?Çocuk başını çarptı diye gidip aynı yere kafa atınız mı?Doktorun çocuğunuz için verdiği ilaçlara gurmelik yaptınız mı?*Hayır, hayır!Bütün bunları ben yapmadım, tabi ki, hormonlarım yaptı.Her şeyin tek suçlusu onlar.Hormonlar!(Tanıtım Bülteninden) Yazarın Ağzından Kitap Hakında:Manyak Ane – Ben Değil Hormonlarım YaptıNeredeyse 20 yıl… 198 yılından bu yana yazıyorum. Çevirmenlik, muhabirlik, editörlük, yazı işleri müdürlüğü. Konuşurken de fena değilim ancak en çok yazarak ifade etiğimi düşünüyorum kendimi. Hani meslek gereği her konuda da haber – röportaj yapabilirim. Ancak iş benim kitabıma gelince, kitlendim. Kitabım (bu kelimeyi yazarken bile gözlerimden yaşlar akıyor) Manyak Ane – Ben Değil Hormonlarım yaptı çıkalı iki hafta oldu ve burada yazamadım işte. Kitaba başladığımdan bu yana her anıma şahit olan, beni büyük bir sabırla dinleyen, “Ay olmayacak sanırım” diye ağlayarak ya da “Aklıma harika bir şey geldi” diyerek aradığım canım editörüm Özlem Esmergül’den rica etim. Çünkü kitabın her satırında çok büyük bir emeği var. en iyi o anlatabilirdi… Şimdi susuyorum. Sözü Destek Yayınları Editörü Özlem’e bırakıyorum. Ben okurken çok ağladım. Çok duygulandım. Ve diyor ya hani “konuşurken kitabı yazdığını anladım” diye, evet her şey aklımdaydı. Kağıda dökmem sadece birkaç hafta sürdü desem, inanır mısınız?Doğruyu söylemek gerekirse her anelik deneyiminin kişiye özel olduğuna inanırım. Her çocuk gibi her ane de özeldir. Ne var ki Manyak Ane’de işler biraz farklı… İsmiyle müsema özgün bir karakter Şebnem Seçkiner.Özelikle de aneliği ilk kez deneyimleyenlerin yaşadığı şaşkınlık halinin aslında ne kadar da ortak bir komediden kaynaklandığını manyakça bir dürüstlükle kaleme almış bir yazar.Gözyaşları içinde yaşanan en trajik durumu bile gülünçleştirebilmek tabi ki Şebnem Seçkiner’in bakış açısındaki çok renklilikten, kendine bile gülebilme özgüveninden, hayatı kendince yorumlayabilme becerisinden kaynaklanıyor.Ben, kitabın hayal aşamasından beri işin içinde olan kişiyim. Manyak Ane’nin editörüyüm… Bunca yılık tecrübelerimin kazandırdığı refleksle hangi yazardan nasıl bir kitap çıkabileceğini küçük de olsa bir yanılma payı bırakarak yüksek oranda öngörebiliyorum.Şebnem’le tanıştığım an, onun aslında konuşurken de kitabı yazdığını fark etim. İş kâğıda dökmeye kalmıştı sadece. Şebnem’in kendi gibi özgün bir anlatım şekli ve ifade seçimi vardı. Dinlerken neredeyse beni ağlatacak hüzündeki küçük anılarını bile kahkahalar atarak anlatıyordu. Üstelik tek hüneri bu da değil. Anlatığı her şeyi olduğu gibi de yaşamış.“Irmak’a ilaç içirmeden önce hepsinin tadına tek tek bakarım. Bana bir şey oluyor mu diye kontrol ederim” dediğinde inanın espri yaptığını düşündüm. Çocuk bir yere kafasını çarptığında gidip kendisinin de aynı yere kafa atığını duyunca “Demek doğruymuş” dedim. “Gerçek bir manyak ane!”Herkes ane olabilir, ama herkes manyak bir ane olamaz ve bir çocuk için manyak bir aneye sahip olmak kadar eğlencelisi de yoktur eminim. İnanıyorum ki anesinin de kızının da her zaman herkese anlatabilecekleri çok eğlenceli, çok sahici ve çok da içeriden söylenmiş sözleri olacak. Şebnem, kitap basılıp dağıtılıncaya kadar mütemadiyen her gün gülerek beni aradı ama hüngür hüngür ağlıyordu da. “Özlem çok heyecanlıyım. İçim içime sığmıyor ama ağladığım için kusura bakma lütfen, gözyaşlarımı durduramıyorum. Sanırım bunlar da hormonlarımın suçu…”Yaptığı her şeye hormonlarının sebep olduğunu düşünüyor ama hormonlar kimseyi yazar yapmaya yetmez. İyi bir kalp, hüzne dahi gülebilen temiz bir yüz, sahici bir yürek ve manyakça bir dürüstlük sadece hormonların işi olamaz…Değerli okurlara kitabın editöründen son bir tavsiye;Bu kitabı okurken bence yanınızda kimse olmasın. Bazen gülen, bazen kahkahalar atıp karnını tutan, bazen salya sümük ağlayan halinizi kimseye açıklayamazsınız. Sonra Manyak Ane okuyanlar da manyaklaşıyor söylentisinin önüne geçmek mümkün olmaz.Aşkla delirebileceğiniz gülünç anılar biriktirebilmeniz dileğiyleÖzlem Esmergül